Deze negende maand was oorspronkelijk de zevende maand en werd ook wel de herfstmaand of de tweede oogstmaand genoemd. Een leuk feitje is dat de volle maan deze maand ook wel de oogstmaan wordt genoemd, omdat er vroeger nog volop gebruik werd gemaakt van het licht van de maan om de late oogst binnen te kunnen halen. En september luidt een nieuw seizoen in. De bomen laten hun bladeren, vruchten en zaden los door de afname van het zonlicht. Loslaten dus. In coachland is loslaten een beetje een lastig begrip geworden merk ik. Daar waar we eerst vooral mochten leren loslaten, mogen we nu leren omarmen of insluiten. Wat het ook is, ik heb in ieder geval iets los te laten. Want zoals de herfst een nieuw seizoen inluidt, zo stap ik ook een nieuw seizoen in. Wachten bij het schoolplein hoeft niet meer, want onze jongste is gestart met haar middelbare school. Ze stapt een nieuwe wereld in en komt in aanraking met nieuwe invloeden. En wat zijn die heftig soms! Onveilige verkeerssituaties, gemene opmerkingen van meisjes in de klas en scheldende leraren vóór de klas. My goodness! Het liefst zou ik die meisjes in de kraag grijpen en de leraar vragen wat zijn probleem is. Onze oudste dochter is deze maand verhuisd en woont nu op kamers. Voor haar ook een nieuwe fase dus. Laatst had ze een teleurstelling te verwerken en toen merkte ik het weer. Ik voelde de teleurstelling in mijn eigen lijf en wilde het meteen voor haar verzachten. Het voelen voor de ander en het graag wegnemen van de nare gevoelens bij de ander zit er nog keihard in. Het meedragen van de ander, wat niet van mij is, is nog zo’n vertrouwd mechanisme. Daaronder schuilt de behoefte om ‘het goed te willen doen’. Deze ken ik maar al te goed, maar heb dus ook nog wat werk te doen. En ja, in deze maand is het ook een beetje oogsten natuurlijk. Genieten hoe ze als prachtige mensen hun weg proberen te vinden met alles wat we ze hebben meegegeven, met vallen en opstaan. En dan gewoon lekker even knuffelen als ze thuiskomen.
Esther te Voortwis
Menu
